VEIRAMAR

VEIRAMAR

Veira da mar, noite mesma.
No lombo do ceo, escamas
de bulideiras estrelas.

Lúa poñente. Gadaña
sanguiñosa boca aberta
agoreira, esfameada.

Lóstregos na lonxanía.
Ollo chuscalleiro o faro,
voltando, mira que mira.

Un pino tece unha coita.
Chirlatexa un mouricego.
A mar nos penedos rosma.

Falan os arbres ao vento.
Pola veiramar bogando
van as barcazas do medo.

As sombras dos malfalados,
os mortos polos feitizos
que non foron soterrados.

BLANCO AMOR