DORNA
Sobre as ondas do mar, baixo do vento,
vai a dorna peneira que peneira,
e a gaivota que vaga vagaceira
non é máis grácil, non, nin ten máis tento.
Non é máis espilida e mariñeira
nin lizgaira sardiña nin famento
golfiño brincador que vai atento
do cardume de xarda viaxeira.
E corre polas ondas e retorna
sobre de si, sumisa á man humana,
e acanéase e baila e non se entorna,
cousa linda movéndose galana
na crista do abalar, preciosa dorna
onde un home libérrimo se afana.
DARÍO XOHAN CABANA
Nenhum comentário:
Postar um comentário