A LÚA CHOVE NO RÍO.

A LÚA CHOVE NO RÍO
E NAS SOMBRAS DAS FERIDAS
QUE ÁS PERSOAS INOCENTES
ESTÁ A DEIXARLLE A VIDA.

A LÚA CHOVE NO RÍO
E NUNCA, NUNCA SE AFOGA,
PORQUE CHOVE CON LEDICIA
E ACARIÑA, E MESMO, XOGA.

A LÚA CHOVE NO RÍO
E BICA NO CORAZÓN
E TODOS AQUELES SERES
QUE PERDEN A SÚA VOZ.

A LÚA CHOVE NO RÍO
E NO CORPO DOS MENIÑOS
QUE VAGAN DE RÚA EN RÚA
NA BUSCA DUN ALOUMIÑO.

(Antonio García Teijeiro. Chove nos versos)